قبرستان های عجیب و غریبی که در آنها خبری از جسد انسان نیست - مرجع مقالات

جادوی وگاسِ قدیم، درخشش!

این موزه، خانه علامت ها و نشانه های مهم است. در میان این نشانه ها، تابلوهای مهمانسرای لاکی کاس، مهمانسرای تیر و کمان، دمپایی نقره ای، پاک کننذگان جامعه، نعل اسب بینیون، مهمانسرای نورماندی، اسب و سوارکار روستایی، لندمارک و خیابان پنجم به چشم می خورد. بیشتر نشانه هایی که به این موزه اهدا شده اند، بطور طبیعی تحت شرایط جوی، کهنه شده اند؛ یعنی دقیقا همان شرایطی که زمانی از سر درهای مختلف این شهر آویزان بودند. البته تعداد هفت تابلو از میان این نشانه ها، تعمیر و بازسازی شده اند تا در بازدید عموم، این موزه را روشن نمایند.

قبرستان قطارها، اویونی، بولیوی (The Train Graveyard, Uyuni, Bolivia)

سالانه هزاران دنیاگرد برای بازدید از قطارهای از کار افتاده ای که در عظیمترین بیابان نمکی دنیا در اویونیِ بولیوی رها شده، می آیند. به علت وزش بادهای حاوی نمک، چیزی جز به جامانده های بدنه زنگ زده قطار که تا جایی که چشم کار می نماید، گسترده شده، دیده نمی شود. دنیاگردان معمولا از دیدن وسعت به جامانده های قطار که در این بیابان رها شده، به وجد می آیند.

تابش نور خورشید بر روی قطار به هنگام غروب

قدمت بیشتر قطارهای اویونی به بیش از یک قرن باز می شود که ساخت بریتانیا هم هستند. این ناحیه که در جنوب بولیوی واقع شده، قبلا قطب ترابری و حمل و نقل بوده است. زمانی قطارها، سنگ های معدنی با ارزشی را از این منطقه به بندرگاه های اقیانوس اطلس حمل می نموده اند. اما این سنگ های معدنی تا دهه 40 قرن بیستم ته کشیدند و دیگر مکانی وجود نداشت که این قطارها به آنجا فرایند؛ بنابراین در این منطقه نمکی که 3353 متر از سطح دریا ارتفاع دارد، رها شدند. اکنون این قطارها در این بیابان برای دید عموم رها شده اند که شاید تا ابد همین جا بمانند.

قبرستان کشتی، نوادیبو، موریتانی (The Ship Graveyard, Nouadhibou, Mauritania)

بیش از 300 کشتی از کار افتاده در سواحل قبرستان کشتی واقع در نوادیبو، موریتانی که در 7 مایلی جنوب مرکز شهر واقع شده است، رها شده اند. بندر نوادیبو مکانی برای رها کردن لاشه کشتی ها بود. طبق گزارشات ثبت شده، یکی از قدیمی ترین کشتی های رها شده در این مکان، یک کشتی نیروی دریایی فرانسوی می باشد که متعلق به دهه 20 است.

قبرستانی پر از کشتی و قایق

با گذشت چندین دهه، نوادیبو تبدیل به یک محل درست و حسابی برای قرارگیری لاشه های کشتی هایی که ارزش در آب انداختن نداشتند و یا به درد بخور نبودند، شد. حالا این بندر خانه انواع کشتی و قایق در انداره های مختلف است؛ از کشتی های کوچک ماهیگیری گرفته تا کشتی عظیم و بادبانی 118 متری یونایتد مالیکا، که لاشه اش از سال 2003 تا کنون در این قبرستان واقع شده است. در حالی که، بسیاری از کشتی ها درآب شناور یا در ساحل به گل نشسته اند، کشتی های دیگری نیز وجود داردند که درست زیر سطح آب قرار دارند؛ این کشتی ها فقط برای کسانی که از روی آب پسماند جمع آوری می نمایند، قابل مشاهده است.

قبرستان هواپیما، دیویس مانتن، آریزونا (The Airplane Boneyard, Davis-Monthan AFB, Arizona)

خارج از شهر توسانِ آریزونا، حدودا 4000 هواپیما و هلیکوپتر نظامی ارتش آمریکا در انواع و اندازه های مختلف وجود دارد که به طور منظم در بیابانی به وسعت ده هزار کیلومتر مربع صف بسته اند. هر یک از این هواپیماها سرنوشت متفاوتی دارند؛ بعضی ممکن است قراضه ای بیش نباشند و بعضی دیگر برای بازسازی کامل مورد تعمیر قرار گیرند. اما فعلا، کسانی که علاقمندند ببینند چه چیزی در عظیمترین قبرستان هوایی دنیا وجود دارد، می توانند سری به این منطقه بزنند.

گاهی فقط لاشه است که می ماند!

تورهای زمینی به این منطقه، توسط شرکت های Pima Air و Space Museum مدیریت می شوند که از همه دنیاگردان تاییدیه هویتی درخواست می نمایند. آمدن به این قبرستان، مدت ها ممنوع بوده که بخشی از پایگاه هوایی دیویس مانتن نیز بوده است. این ناحیه از زمان جنگ دنیای دوم، خانه هواپیماها و هلیکوپترهای از کار افتاده بود است که هواپیماهای کشورهای دیگر و خود آمریکا از جمله هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده، هواپیماهای نیروی تفنگداران ایالات متحده، هواپیماهای گارد ساحلی و حتی هواپیماهای سازمان ناسا را دل خود جای داده است.

پارک ممنتو، بوداپست، مجارستان (Memento Park, Budapest, Hungary)

در فاصله 15 دقیقه ایِ خارج از مرکز بوداپست، قبرستان مجسمه های کمونیستی که با نام پارک ممنتو شناخته می شود، واقع شده است. بعد از سقوط کمونیسم در اوایل دهه 90 میلادی در مجارستان، ناخودآگاه، این سوال پیش آمد که با تعداد زیاد مجسمه های عظیمی که شهر را در برگرفته بودند، چه باید کرد. معمار مجارستانی به نام آکاس الود برنده مسابقه ای شد که توسط دولت برای حل این مشکل تدارک دیده شده بود. از آنجا بود که پارک ممنتو به دنیا آمد.

مبارزان مجارستانی در عظیمداشت سربازان اسپانیایی

42 مجسمه که یاد و خاطره رهبران شوروی مانند لنین و مارکس و همچنین چندین تن از مقامات کمونیست مجارستانی را پاس می دارند در سرتاسر این پارک و در فضای باز موزه قرار گرفته اند. قدمت مجسمه های سنگی و برنزی که در پارک هستند، به اوایل سال 1947 و بعضی دیگر به سال 1989 باز می شود. یک سالن نمایش و یک سالن سینما در کنار پارک وجود دارد که یک سری اطلاعات درمورد گذشته پر هیاهو و نیز آینده روشن مجارستان برای دنیاگردان و بازدیدنمایندگان به نمایش می گذارد.

شهر خودروهای قدیمی، وایت، جورجیا (Old Car City, White, Georgia)

شهر خودروهای قدیمی که در وایت، جورجیا واقع شده است، در ابتدا کار خود را به عنوان پارکینگی برای ماشین ها در سال 1931 شروع کرد. از آن موقع تا کنون مردم دنیا با خودرو، قطار و اتوبوس برای دیدن این مکان می آیند. مردی که از این منطقه منحصر به فرد محافظت می نماید، والتر دین لوئیس است که پدر و مادرش صاحبان اصلی این پارکینگ و فروشگاهش بوده اند.

دفتر اصلی شهر خودروهای قدیمی

بازدیدنمایندگان می توانند یک روز کامل را در شهر خدوروهای قدیمی سپری نمایند. بیش از 6 مایل جهت و راه در این مکان احداث شده است. کسانی که می خواهند در داخل این پارکنیگ پرسه بزنند، بایستی یک مبلغ ورودی پرداخت نمایند تا از 4000 خودروی رها شده در این موزه دیدن نمایند.

شهر ارواح و دست نخورده خودروها

بسیاری از خودروهای سواری و کامیون های این پارکینگ به مدت 30 یا 40 سال دست نخورده و جابجا نشده باقی مانده اند. درختانی که در اطراف این خودروها رشد نموده اند، گواهی بر اثبات این مدعاست. تنوع خودروهای بازمانده در اینجا بسیار گسترده است؛ یکی از معروف ترین خودروهای موجود در این مکان، یک کامیون فورد مدل 1946 است که در فیلم قاتل شهر کووتا محصول 1983، در کنار بازیگرانی چون جانی کش و اندی گریفیت به ایفای نقش پرداخت.

پارک رؤسای جمهور آمریکا، ویلیامزبرگ، ویرجینیا (American Presidents Park, Williamsburg, Virginia)

43 سر از سرهای رؤسای جمهور آمریکا، که هریک در شرایط خرابی متفاوتی واقع شده است، در این پارک و در ویلیامزبرگِ ویرجینیا آرمیده اند. این پارک که زمانی پارکی تفریحی و مکانی برای عظیمداشت مردان عظیم بود، به علت عدم استقبال گسترده، در سال 2010 بسته شد. اما یکی از صاحبان این پارک تفریحی، هاوارد هانکینز که نمی توانست از بین رفتن این مجسمه ها را تحمل کند، ترتیبی داد تا آنها را به مزرعه خودش که در نزدیک همان پارک بود، انتقال دهد. هانکینز امیدوار است روزی دوباره پارکش را باز کند و برای این کار، وبسایتی برای جمع آوری خیریه از مردم، تاسیس نموده است. او همچنین رویای گسترش دادن دامنه مجسمه ها با ایجاد کلکسیونی از تندیس نیم تنه همسران رؤسای جمهور و دیگر مقامات عالی رتبه در سر می پروراند. اما در حال حاضر، 20 مجسمه ای که در این مکان قرار دارند، در حال فرو ریختن هستند که با آن ظاهر شکسته و از هم پاشیده خود، هر رهگذری را می ترسانند.