نجات از کابوس کووید19 با روشی نو - مرجع مقالات

به گزارش ایسنا و به نقل از اس تی دی، این مطالعه که اخیرا در مجله JEM منتشر شده است، می تواند به توسعه درمان های تازهی برای کووید-19 در بیماران مبتلا به نقص ایمنی منجر گردد و بعلاوه یک گزینه درمانی مقرون به صرفه برای کشور های در حال توسعه که در حال حاضر دسترسی به واکسن ندارند، خواهد بود.

اگرچه واکسن های تایید شده علیه کروناویروس سندرم حاد تنفسی 2 در پیشگیری از بیماری های شدید و مرگ در طول همه گیری مداوم کووید-19 بسیار موثر هستند، اما واکسن در بسیاری از کشور های کم عایدی چندان در دسترس نیست و به همین علت ممکن است در آینده گونه های تازه و مقاوم به واکسن ظاهر شوند.

علاوه بر این، اثربخشی واکسن ها در افراد دارای نقص ایمنی که قادر به تشکیل تعداد کافی آنتی بادی یا لنفوسیت تی که به طور خاص پروتئین اسپایک ویروسی را هدف قرار می دهند، کاهش یافته است و به همین علت این افراد مستعد ابتلا به عفونت های مزمن و طولانی مدت کروناویروس سندرم حاد تنفسی 2 هستند.

لنفوسیت تی از انواع سلول های دستگاه ایمنی بدن است. دفاع اختصاصی بدن شامل ایمنی هومورال و ایمنی سلولی است. در ایمنی سلولی لنفوسیت های T (سلول های T) فعالیت دارند. لنفوسیت های T پس از اتصال به پادگِن (آنتی ژن) تکثیر پیدا می نمایند و انواعی از سلول های T از جمله تعدادی T کشنده و تعدادی T خاطره به وجود می آورند.

آکیکو ایوازاکی (Akiko Iwasaki) استاد دانشکده پزشکی ییل گفت: به همین علت است که علاوه بر استفاده از واکسن ها در پیشگیری از کووید-19، کوشش برای توسعه درمان های موثر علیه کروناویروس سندرم حاد تنفسی 2 نیز ضروری است.

اولین خط دفاعی بدن در برابر کروناویروس سندرم حاد تنفسی 2 قبل از دخالت و ورود آنتی بادی ها و لنفوسیت تی، به مولکول های گیرنده ای مانند RIG-I بستگی دارد چرا که این مولکول های گیرنده، ماده ژنتیکی ویروس را تشخیص می دهند و باعث فراوری پروتئین های سیگنال دهنده معروفی موسوم به اینترفرون نوع 1 (Interferon type I) می شوند.

اینترفرون نوع 1 (Interferon type I) زیرگروه بزرگی از اینترفرون ها هستند که به تنظیم فعالیت دستگاه ایمنی بدن یاری می نمایند.

مطالعات متعددی نشان داده اند که فراوری زودهنگام و قوی اینترفرون ها در برابر جلوگیری از ابتلا به کووید-19 بسیار موثر هستند. یک کارآزمایی بالینی نشان داده است که درمان بیماران کووید-19 با پروتئین اینترفرون خالص شده در مراحل اولیه بیماری، می تواند مرگ و میر را کاهش دهد، اما ساخت اینترفرون بسیار گران است.

طی این مطالعه محققان جایگزین مقرون به صرفه تری را پیشنهاد کردند و آن درمان بیماران با مولکول های آر ان ای کوتاه بود که از مواد ژنتیکی کروناویروس سندرم حاد تنفسی 2 تقلید می نمایند و گیرنده RIG-I را برای تحریک فراوری اینترفرون های نوع 1 به وسیله سلول های خود بدن فعال می نمایند.

محققان رویکرد خود را روی موش های مستعد ابتلا به عفونت کروناویروس سندرم حاد تنفسی 2 آزمایش کردند. یک دوز از یک مولکول آر ان ای به نام SLR 14 برای محافظت از موش ها در برابر بیماری شدید و مرگ کافی بود، به خصوص اگر درمان کمی قبل یا بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض ویروس اجرا شده بود. به گفته محققان، SLR 14 موثرتر از درمان موش ها با پروتئین اینترفرون خالص بود.

این نکته که SLR 14 می تواند از موش ها در برابر همه گونه های در حال ظهور کروناویروس سندرم حاد تنفسی 2 از جمله نوع دلتا، محافظت کند، بسیار مهم است.

ایوازاکی و همکارانش اظهار کردند که توسعه مولکول های آر ان ای مانند SLR 14 نسبتا مقرون به صرفه هستند و ساخت آن ها آسان است. ایوازاکی اضافه کرد: بنابراین SLR 14 به عنوان یک گروه تازه از درمان های آر ان ای که می تواند به عنوان عامل ضد ویروسی در برابرکروناویروس سندرم حاد تنفسی 2 استفاده گردد، مناسب است.