چرا مالیات 280 هزار کارمند تهرانی در همین استان هزینه نمی&zwnjشود؟
به گزارش مرجع مقالات، خبرنگاران: در بخش مالیات بر درآمد که مربوط به فعالیت حقیقی های اقتصاد ایران است مجموع مالیات پیش بینی شده یعنی بیش از 49 هزار میلیارد تومان است که نسبت به مالیات بر درآمد سال جاری، حدود 17 هزار میلیارد تومان افزایش داشته است.
به گزارش خبرنگاران به نقل از شهر، آنالیز لایحه ای که چهارشنبه 12 آذر 1399 به عنوان دخل و خرج کشور در سال 1400 به مجلس شورای اسلامی ارایه شد، نشان می دهد بودجه استان تهران به عنوان پایتخت کشور 2 هزار و 550 میلیارد تومان است که نسبت به بودجه امسال درصد کمی افزایش داشته است. اما این افزایش هنوز کافی به نظر نمی رسد و بسیاری از ناظران مالی نسبت به این میزان تخصیص آن هم برای استانی که بیشترین درآمد مالیاتی را به دولت می دهد، انتقاد دارند.
براساس لایحه بودجه 1400، از حدود841 هزار میلیارد و 300 میلیون تومان منابع عمومی دولت، حدود 317 هزار میلیارد و 600 میلیون تومان آن (حدود 38 درصد) از محل مالیات ها و سایر درآمدها تأمین می شود که 247 هزار میلیارد و 900 میلیون تومان آن از محل مالیات ها است. در بخش مالیات بر درآمد که مربوط به فعالیت حقیقی های اقتصاد ایران است مجموع مالیات پیش بینی شده یعنی بیش از 49 هزار میلیارد تومان است که نسبت به مالیات بر درآمد امسال، حدود 17 هزار میلیارد تومان افزایش داشته است.
اما بیشترین افزایش مربوط به مالیات کارکنان دولت است که حدود 8 هزار میلیارد تومان افزایش یافته است، همچنین مالیات کارکنان بخش خصوصی حدود 5.7 هزار میلیارد تومان رشد نموده است. به طوری که میزان مالیات اشخاص حقوقی 58 هزار میلیارد تومان، مالیات بر درآمدها 48 هزار میلیارد تومان، مالیات بر ثروت 23 هزار میلیارد تومان، مالیات بر واردات 22 هزار میلیارد تومان و مالیات بر کالاها و خدمات 94 هزار میلیارد تومان پیش بینی شده است. درآمد مالیاتی پیش بینی شده برای سال 1400 در مقایسه با رقم مصوب امسال 52 هزار میلیارد تومان افزایش را نشان می دهد.
سهم کارمندان تهرانی از درآمدهای مالیاتی چقدر است؟
آنطور که دولت در لایحه پیشنهادی خود پیش بینی نموده است، در مجموع کارمندان استان ها باید در سال 1400، حدود 15 هزار میلیارد تومان مالیات بپردازند. بر اساس آخرین آمار سازمان اداری استخدامی تا سرانجام سال 1397، کشور دولت حدود دو میلیون و 277هزار کارمند داشته و از این میزان استان تهران با بیش از 285 هزار کارمند بیشترین تعداد را در خود جای داده است.
محمود صلاحی شاه نشین، کارشناس شهری در مصاحبه با خبرنگار شهر به مفهوم ضریب بازگشت (برخورداری) از درآمد استان اشاره می نماید و می گوید: ضریب بازگشت درواقع نشان دهنده این است که چه میزان از درآمدهای هر استان به همان استان باز می شود. این ضریب معمولاً به صورت درصد بیان می شود و برای استان هایی که مصرف عمومی مازاد بر درآمدشان دارند، بیشتر از 100 و برای استان هایی که مصرف عمومی کمتر از درآمدهای استانی شان دارند کمتر از 100 است.
به گفته او سال گذشته مرکز پژوهش ها به این بحث پرداخته و نتیجه گرفته بود که در قانون بودجه سال 1399 استان ها نسبت به سال های گذشته همگراتر شده اند. این مساله خصوصاً نسبت به لایحه سال 1398 تغییر قابل ملاحظه ای داشته است به طوری که در لایحه سال 1398 بیشترین ضریب بازگشت درآمد 216 بوده است و 9 استان دارای ضریب بیش از 100 بوده اند.
بر اساس گفته های این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی؛ تمرکزگرایی سبب شده تا تهران به عنوان پایتخت کشور بیشترین بار هزینه ها را داشته باشد در عین اینکه بیشترین درآمد را هم برای دولت به همراه دارد اما هرساله فقدان توازن در تخصیص بودجه های استانی سبب شده تا این استان سهم زیادی از درآمدهایی که به دولت می دهد، نداشته باشد.
انتقاد نسبت به سهم تهران از درآمدهای مالیاتی
انوشیروان محسنی بندپی، استاندار تهران درباره تخصیص بودجه استان تهران گفته است لایحه بودجه ای که تقدیم مجلس شورای اسلامی شده ابعاد مختلفی دارد؛ در بحث تملک دارایی و اعتبارات هزینه ای نسبت به سال1399 در بودجه سال 1400 رشد تقریبا منطقی برای استان تهران در نظر گرفته شده است.
او در عین حال این را هم بیان نموده بحث اعتبارات تملک دارایی را در تهران دنبال می کنیم و این اعتبارات با نیازهای استان فاصله معناداری دارد. تقریبا حدود نیمی از درآمدهای مالیاتی دولت در تهران تامین می شود؛ بنابراین خواهش ما از سازمان برنامه و بودجه این بود که به فراخور منابع تامین درآمد با توجه به اینکه استان تهران از درآمد 3درصد مناطق نفت خیز برخوردار نیست و منابع و اعتبارات دولت حدود نیمی در تهران تامین می شود، به همان نسبت نیز در برگشت این مالیات درصدی که برای استان تهران در نظر گرفته می شود، افزایش بیشتری پیدا کند.
ساکنان استان تهران سالانه بیش از 52 درصد از درآمدهای مالیاتی کشور را تامین و محقق می نمایند، این در شرایطی است که به گفته بعضی ناظران مالی میزان بازگشت منابع آن به این استان به 2.5 درصد هم نمی رسد. شهری که بیشترین درآمدهای مالیاتی را تامین می نماید اما باید بیشترین هزینه ها را برای زندگی در آن بدهد و مزیت مالی هم نسبت به سایر استان ها نداشته باشد.
تازه ترین آمار منتشره از استانداری تهران، نشان داده که هزینه زندگی در تهران 1.5 برابر دیگر استان هاست. پیشتر هم مرکز آمار ایران گزارشی از دخل و خرج خانوارها در ایران در سال 1398 منتشر نموده بود که نشان می داد، یک خانوار شهری در استان تهران به طور متوسط سالانه 72 میلیون و 717 هزار تومان هزینه نموده و در مقابل، 81 میلیون و 317 هزار تومان درآمد داشته است.
پیش از این اما؛ غلامرضا عباس پاشا، معاون توسعه مدیریت و منابع استاندار تهران گفته بود در بحث تامین و تخصیص منابع، استان تهران برابر با سایر استان ها دیده شده است، در حالی که هزینه های زندگی، جمعیت و خدمات ارائه شده در تهران با سایر نقاط کشور یکسان نیست.حتی با لحاظ جمعیت، ساختار و حتی نیروی انسانی، می توان گاه مشاهده کرد که در بحث منابع، تهران کمتر از سایر استان ها مد نظر قرار می گیرد.
به گفته او آنچه که تا به امروز در استان تهران نجات بخش بوده، مشارکت بخش خصوصی است که به یاری آن مسائل در تهران پوشیده شده و دیده نشده است. دغدغه و مطالبه امروز استاندار و استانداری با توجه به هزینه های 1.5 برابری زندگی در تهران این است که منابع این استان در سطح وزارتخانه ها لحاظ شود.
منبع: اقتصادنیوز