اینترنتِ زیردریا چگونه است؟

به گزارش مرجع مقالات، بعضی ازاین کابل های زیردریایی بین کشور های همسایه پلی ایجاد نموده همچون کابل زیردریایی CeltixConnect که 131 کیلومتر طول دارد و اینترنت را از ایرلند به بریتانیا می رساند.

اینترنتِ زیردریا چگونه است؟

میترا جلیلی| غول های فناوری برای تأمین اینترنت جهان، در اعماق اقیانوس ها کوشش ها و همکاری هایی گسترده دارند که با شیوع کرونا این کوشش ها نیز افزایشی چشمگیر داشته و طرح های جدیدی کلید خورده است.

در 5سال گذشته گوگل، فیس بوک، آمازون و مایکروسافت بیش از 1.5میلیارد دلار در ساخت کابل های زیردریایی اینترنت هزینه نموده اند تا همه قاره های جهان بتوانند آنلاین باشند و البته در این زمینه، گوگل پیشتاز است.

این که شما می توانید یک عکس را در فیس بوک یا ویدیو در YouTube ارسال کنید و در هر نقطه از جهان قابل مشاهده باشد، شاید در نگاه نخست بسیار ساده به نظر برسد، اما واقعیت این است که تحقق این موضوع، احتیاج به اتفاقاتی گسترده در اعماق اقیانوس ها دارد.

دسترسی ما به اینترنت به هزاران مایل کابل زیردریایی که از اقیانوس های جهان عبور می نماید وابسته است. درواقع این کابل ها برای رساندن اینترنت به نقاط مختلف جهان لوله کشی شده اند و بهتر است بدانید که 98 درصد از کل ترافیک اینترنت بین الملل به وسیله همین کابل ها تأمین می گردد.

بعضی ازاین کابل های زیردریایی بین کشور های همسایه پلی ایجاد نموده همچون کابل زیردریایی CeltixConnect که 131 کیلومتر طول دارد و اینترنت را از ایرلند به بریتانیا می رساند، اما بعضی دیگر از کابل های زیردریایی طول بسیار بیشتری دارند که از آن می توان به کابل آسیا-امریکا اشاره نمود که طول 20 هزار کیلومتری دارد و این قاره ها را به هم پیوند می دهد.

این کابل ها فیبر های نوری با قطری به باریکی موی سر دارند و در هسته هر کابل زیردریایی، چندین فیبر نوری دیده می گردد که با چندین لایه محافظتی پوشانده شده تا از صدمات احتمالی در طول راستا همچون گاز دریافت کوسه ها، پارگی کابل ها به دلیل روبروه با لنگر یا پره موتور های کشتی ها، صید ترال و... در امان بمانند.

با شیوع کرونا و اتکای بیشتر مردم جهان به اینترنت، تعداد کاربران جهان به 4.66 میلیارد نفر رسیده که این رقم از افزایش 316 میلیونی کاربران نسبت به ژانویه 2020 نشان دارد و می توان گفت که ضریب نفود اینترنت درحال حاضر 59.5 درصد است.

از این میان 4.20 میلیارد نفر یعنی 53 درصد کل جمعیت جهان حداقل کاربر یکی از شبکه های اجتماعی در جهان هستند که این شاخص هم نسبت به ژانویه 2020 حدود 490 میلیون افزایش کاربر داشته و البته باید گفت که کووید 19 عامل پیشران در این شاخص بوده است.

فیس بوک بزرگترین شبکه اجتماعی جهان به شمار می رود و 2.85 میلیارد کاربر فعال ماهانه دارد، بنابراین تعجبی ندارد که نام این شرکت در میان کمپانی های توانمند در زمینه فراوری اینترنت به وسیله کابل های زیردریایی قرار داشته باشد.

ازسوی دیگر با توجه به این که بخش عمده کاربران اینترنت از گوگل به عنوان موتورجست و جو استفاده می نمایند این غول جهانی فناوری کوشش های فراوانی برای تأمین اینترنت و محافظت از کابل های زیردریایی اینترنت داشته است. زمانی، شرکت های مخابراتی و تلکام پشتیبان اصلی چنین پروژه های پیچیده و گران قیمتی بودند، اما اکنون غول های فناوری شروع به سرمایه گذاری جدی در کابل های زیر دریا نموده اند.

TeleGeography تخمین می زند که ارائه دهندگان محتوا همچون گوگل، فیس بوک، آمازون و مایکروسافت در پنج سال گذشته بیش از 1.5 میلیارد دلار (1 میلیارد پوند) برای ساخت کابل هزینه نموده اند.

باید گفت که ازسال 2016 تا به امروز رشد انفجاری در سرمایه گذاری برای کابل های زیردریایی شروع شده و غول های فناوری ازجمله فیس بوک و آمازون اقدام به ساخت کابل های خصوصی کردند تا بتوانند از سرویس های ابری خود پشتیبانی نمایند.

درحال حاضر فیس بوک، گوگل و در حدی بسیار کمتر مایکروسافت و آمازون بزرگترین سازنده های کابل های زیردریایی هستند و می توان گفت که به صورت چراغ خاموش، مهم ترین بخش های اینترنت جهان را خریداری نموده اند.

گوگل در بیش از 100 هزار کیلومتر کابل زیردریایی سهیم است که معادل 8.5 درصد از کابل های جهان می گردد. همچنین این شرکت تقریباً تنها کمپانی محسوب می گردد که سهمیه اختصاصی کابل زیردریایی دارد با حدود 17 هزار کیلومتر که معادل 1.4 درصد کل کابل های زیردریایی جهان می گردد.

گوگل با یاری کابل Curie، شیلی را به ایالات متحده متصل می نماید و ازطریق کابل Dunant نیز که با همکاری کمپانی SubCom نصب شده است اتصال ایالات متحده و فرانسه را فراهم می نماید.

گوگل دو پروژه بزرگ دیگر نیز در دست دارد که یکی از آن ها Equiano نام دارد و از پرتغال به سمت پایین سواحل آفریقا به آفریقای جنوبی می رود و کابل Grace Hopper هم ایالات متحده، انگلستان و اسپانیا را به یکدیگر متصل می نماید.

بزرگترین پروژه کابل زیردریایی فیس بوک هم ژوپیتر است که امریکا را به آسیا متصل می نماید و البته با آمازون نیز مشارکت دارد و بسیاری معتقدند این دو کمپانی آینده ای روشن در تأمین سرویس های مورد احتیاج آسیا خواهند داشت. مایکروسافت نیز برنامه هایی در سر دارد، اما اکنون تنها یک کابل زیردریایی با نام MAREA در اختیار دارد که ویرجینیا در امریکا را به بیلبائو در اسپانیا متصل می نماید.

آلن مالدین مدیر تحقیق در موسسه TeleGeography می گوید: دلیل ساده کوشش کمپانی های فناوری برای پیشی دریافت از یکدیگر در کابل های زیردریایی اینترنت، این است که تقاضای این کمپانی ها برای پهنای باند، بیش از دیگران است و در این میان گوگل به صورت ویژه تر در حال سرمایه گذاری در تعدادی از کابل های خود است.

بسیاری، این کوشش ها را نوعی سرمایه گذاری در سرویس های رایانش ابری گوگل می دانند که یک فضای ویژه رقابتی در میان شرکت های بزرگ فناوری محسوب می گردد و به همین دلیل هم عبارت جنگ ابر را برای توصیف نبرد به منظور صعود بیشتر به کار می برند.

حالا دیگر رایانش ابری به یک تجارت بزرگ تبدیل شده است، زیرا شرکت ها احتیاج های محاسباتی و ذخیره سازی دیجیتال خود را به خدماتی مانند Amazon AWS و Azure مایکروسافت منتقل نموده اند. اطمینان از دسترسی قابل اعتماد به سرویس ها و همچنین گسترش دسترسی به مناطق محروم، دو دلیل دیگر این سرمایه گذاری ها شمرده می گردد.

گوگل تا به امروز میلیارد ها دلار از پلتفرم ابری خود درآمد داشته است و این رقم را برای خرید اینترنت یا توسعه کابل های زیردریایی هزینه می نماید تا پشتیبانی محکم برای اینترنت داشته باشد. گوگل در سال 2018-2019 نیز در زمینه توسعه سرویس های ابری و همچنین پروژه های زیردریایی رشد بزرگی داشت.

ایجاد کابل های اینترنت زیردریایی هرچند موفقیت های فراوانی داشته، اما با چالش های بسیاری نیز همراه بوده است. یکی از این موارد، نگرانی کمپانی ها و غول های فناوری، از تأثیر منفی مناقشات سیاسی بر این سرمایه گذاری هاست.

به همین دلیل فیس بوک و گوگل برای ساخت دو کابل زیردریایی جدید که آسیا را به امریکای شمالی متصل می نماید برنامه هایی دارند. یکی از این طرح ها Echo cable نام دارد و قرار است اندونزی را به امریکا متصل کند و دیگری Bifrost که امریکا و سنگاپور را به هم وصل می نماید و هر دو در گوام ایستگاه هایی خواهند داشت.

این کابل ها جایگزین پروژه های پیشین می گردد که قرار بود دسترسی امریکا به آسیا را ازطریق هنگ کنگ عملی نمایند. این طرح در نتیجه نگرانی های امریکا از جاسوسی چین از ترافیک دیتای کابل های زیردریایی که قرار بود به هنگ کنگ کشیده گردد کنار گذاشته شد و با طرح های جدید فیس بوک و گوگل جایگزین می گردد. به هرحال انتقال اطلاعات و دیتا بین دیتاسنتر های سراسر جهان به عهده همین کابل های زیر دریایی است و باید برای تأمین امنیت آن کوشش کرد.

کوین سالوادوری مدیر شبکه سرمایه گذاری فیس بوک گفت کابل های جدید ظرفیت اینترنت اقیانوس آرام را تا 70 درصد افزایش می دهند. از پروژه های دیگر می توان به کابل 37 هزار کیلومتری Africa2 فیس بوک اشاره نمود که 23 کشور را در آفریقا، خاورمیانه و اروپا به اینترنت متصل می نماید و با تکمیل آن، تبدیل به طولانی ترین کابل زیردریایی جهان خواهد شد.

در کنار این مسائل، یکی از دردسر های متداول که شرکت های فعال در عرصه اینترنت زیردریا ها با آن روبرو هستند احتیاج به تعمیر این کابل هاست. کابل های موجود در زیر دریا ها در اثر فعالیت های بشر یا در اثر اتفاقات طبیعی آسیب می بینند و احتیاج به تعمیر پیدا می نمایند.

به عنوان مثال بتازگی یکی از کشتی های Marine به تعمیر یک کابل آسیب دیده در سواحل کنگو پرداخت. فعالیت انسانی از جمله صید ترال هم یکی دیگر از دردسر های بزرگ غول های فناوری جهان است. در سال 2016 نیز هنگامی که یک کشتی لنگر خود را کشید باعث آسیب رساندن به کابل ها شد و دسترسی به اینترنت به جزایر مختلفی به طور موقت مختل شد.

منبع: روزنامه ایران

منبع: فرادید
انتشار: 1 تیر 1400 بروزرسانی: 1 تیر 1400 گردآورنده: atusocialscience.ir شناسه مطلب: 1649

به "اینترنتِ زیردریا چگونه است؟" امتیاز دهید

2 کاربر به "اینترنتِ زیردریا چگونه است؟" امتیاز داده اند | 4.5 از 5
امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "اینترنتِ زیردریا چگونه است؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید