علت جالب نعل کردن اسب ، چرا برای این حیوان نجیب پاپوش ساختیم؟ - مرجع مقالات

پریسا عباسی- اسب ها یکی از قدیمی ترین و مهم ترین حیوانات برای جابجایی انسان و محصولات کشاورزی در طول قرن ها بوده اند. اسبها، این نمادهای قدرت و سرعت برای ادامه کارشان احتیاج به مراقبت دارند و باید هر چهار تا شش هفته یکبار نعل شوند. اما دلیل این کار چیست؟

بیشتر بخوانید:

عکس | این مار شاخدار، بومی ایران است؛ با افعی شاخدار دم عنکبوتی آشنا شوید

بلایی که کندی اینترنت به سر زندگی مردم آورده!

دکتر فرناندا کامارگو، یک دامپزشک و عضو گروه تحقیقات در خصوص اسب ها در دانشگاه کنتاکی می گوید: اسب هایی که برای استفاده انسان ها اهلی شده اند، و هر یک برای کاری خاصی پروش داده و تربیت شده اند باید نعل شوند. زیرا پاهای آنها ظریف است و احتیاج به محافظت دارد. کامارگو در ایمیلی به لایو ساینس نوشت:نعل کردن از ایجاد ساییدگی بیش از حد در سم اسب جلوگیری نموده و از برخی نواحی پاهای آنها محافظت می نماید و اجازه نمی دهد تا پاهای آنها در اثر ساییدگی حساس گردد.

طبق اعلام دانشگاه بزرگ میزوری آمریکا، قسمت بیرونی سم اسب ها که به آن دیواره سم می گویند از ماده ای شبیه شاخ ساخته شده است و دائما رشد می نماید و باید مانند ناخن های انسان کوتاه گردد. کامارگو در ادامه گفت:نعل به پاهای اسب ها یاری می نماید تا شکل مناسب خود را حفظ نمایند.

زمین های ناهموار مانند زمین های ماسه ای و سنگی می توانند باعث فرسودگی قسمت بیرونی سم اسب ها شوند. در این حالت قسمت سم داخلی در معرض دید قرار گرفته و باعث حساسیت پاهای اسب ها می شوند. در چنین شرایطی اسب ها درد را تجربه خواهند کرد و قادر به راه رفتن نخواهند بود. به گفته کامارگو:از نظر تاریخی چنین آسیب هایی مانع استفاده ازاسب ها در میدان های جنگ و یا برداشت محصول می شدند. بنابراین برای تقویت دیواره سم، اسب ها را نعل می کردند. تخمین زده می گردد که اسب ها از حدود 6000 سال پیش که اهلی شدند، نعل می شدند.

نعل اسب در اصل از چرم یا مواد گیاهی ساخته می شد. به گفته کامارگو: نعل های فلزی که به پای اسب ها میخ می شوند برای اولین بار در حدود 500 سال پس از میلاد مسیح مورد استفاده قرار گرفتند و در طول 500 سال بعد از آن رواج پیدا کردند. اگرچه هنوز نعل های آلومینیومی و فولادی که بر روی سم اسب ها میخ می شوند بسیار رایج هستند، اما می توان از مواد دیگری از جنس لاستیک، رزین و پلاستیک نیز بعنوان نعل استفاده کرد و آنها را به سم اسب ها میخکوب نموده یا چسباند.

با اینکه بسیاری از اسب ها احتیاج دارند تا نعل شوند، اما واقعیت این است که این کار برای همه آنها ضروری نیست. این مسئله بستگی به نوع سواری، زمین سوارکاری و تعداد دفعات اسب سواری دارد. اسب هایی که در زمین های صخره ای یا بتونی حرکت می نمایند احتیاج به نعل شدن دارند. با این حال ممکن است برخی از اسب هایی که سواری نمی دهند نیز برای محافظت از پاهایشان در برابر زمین، یا در موارد درمانی برای مناسب نگه داشتن شرایط سم هایشان احتیاج به این کار داشته باشند. اما کامارگو می گوید:بسیاری از اسب هایی که در جاهای مختلف سواری می دهند، و در چمنزارها (و نه زمین های سخت) نگهداری می شوند، به شرطی که بطور مرتب به وسیله نعلبند کنترل شوند احتیاجی به نعل شدن نخواهند داشت.

کامارگو می گوید:با این حال، اسب های موستانگ وحشی از آنجایی که پاهای بسیار قوی دارند، می توانند بدون نعل در زمین های ناهموار حرکت نمایند. اما سم آنها نیز ممکن است دچار فرسودگی گردد و لنگ بزنند. و این اتفاق ممکن است به قیمت جان یک موستانگ تمام گردد.

برخی از مردم سوال می نمایند که آیا نعل کردن اسب کاری دردناک است و به آنها آسیب می رساند؟ طبق بیانیه دانشگاه بزرگ میسوری، در دیواره سم، هیچ رگ خونی یا عصبی وجود ندارد، بنابراین اگر میخ های نعل به درستی زده شوند، اسبها به هیچ عنوان دردی را احساس نخواهند کرد.

کامارگو می گوید: اما اگر نعل کردن درست انجام نگردد، اسب ها می توانند صدمه ببینند. اگر نعل ها یا میخ ها درست نصب نشوند، و یا میزان و شکل آنها مناسب نباشد، یا نعلبند به نقطه اشتباهی فشار وارد کند، ممکن است پای اسب آسیب ببیند. بعلاوه اگر سم ها بد کوتاه شوند، ممکن است چه در اسب های نعل دار و چه بی نعل، منجر به درد و یا لنگ زدن گردد.

منبع: Live Science

227227