چگونه شیطنت بچه ها را مدیریت کنیم؟ - مرجع مقالات

با بازیگوشی و شیطنت بچه ها چه کنیم؟

به گزارش خبرنگاران به نقل از بیتوته ، شیطنت بچه ها تا حدودی به سن بستگی دارد، به دلیل اینکه زمانیکه بچه ها راه رفتن را می آموزند، کنجکاوند و برای ارتباط گیری با افراد مختلف فعالیت زیادی می نمایند. عموما این رفتار در 2 تا 4 سالگی طبیعی است و قابل کنترل نخواهد بود.

شیطنت و جنب و جوش در بچه ها با عواملی مثل ژنتیک، نوع رفتار خانواده، تغذیه، استرس، پرکاری تیروئید، عدم اعتماد به نفس و جلب توجه ارتباط دارد. چنانچه والدین یا اقوام نزدیک کودک در زمان بچگی سابقه شیطنت و بازیگوشی زیاد را داشته باشند امکان دارد کودک هم پرجنب و جوش گردد، البته تربیت و نوع رفتار والدین با کودک در بازیگوشی و شیطنتبچه ها بی اثر نیست، به طور مثال چنانچه والدین در زمان بازیگوشی و شیطنت کودکشان با جملاتی مثل چه قدر اذیت می کنی، چرا آروم وقرار نداری، دیگه از شیطنتات خسته شدم بخواهند بچه خود را آرام نمایند نه تنها این عبارات در وی تاثیرگذار نیست بلکه باعث تقویت آن رفتار می گردد. حتی گاها بچه های که نگران و مضطرب هستند امکان دارد برای دفع و بروز اضطراب خویش فعالیت زیادی داشته باشند.

در زیر روشهایی در مورد چگونگی رفتار با شیطنت بچه ها ذکر شده است:

- خانه باید خاص کودک باشد

خانه ای که در آن نوزاد یا کودک وجود دارد ، باید حتی الامکان با خانه های معمولی تفاوت داشته باشد. شرایط خانه طوری باشد که هم به بچه آزادی عمل دهد و هم آسیبی به وسائل منزل و خودش نزند. پله، وسایل برقی، وسایل تیز و برنده ، مکانهای خطرناک برای مخفی شدن و... باید کنترل گردد. به کودک اجازه کثیف کاری دهید. بچه بخاطر کثیف کاری مقصر نیست، شما باید شرایط را طوری ایجاد کنید که در انتها مجبور به تنبیه کودک تان نشوید.

- بچه ها را از بعضی از بازی ها منع نکنید

از رفتارهایی مانند سر و صدای زیاد در صورتی که باعث آزار دیگران نگردد ؛ دویدن و تحرّک زیاد در صورتی که خطری برایش نداشته باشد؛ مانند پریدن از ارتفاعات کم یا پریدن روی تشک و جاهای نرم، بازی روی مبل و جایگاه و… بچه را منع نکنید. اما مراقبت کنید، ولی توجه داشته باشید که مراقبت از وی، شدید و غیر متعارف نباشد؛ چون مراقبت شدید، استرس و تحیّر می آورد. قدرت تصمیم گیری و اعتماد به نفس را از وی می گیرد.- به بازی پناه ببرید

تمام روز بچه ها تان را محدود به تکلیف نوشتن و درس خواندن نکنید. برنامه ای تنظیم کنید تا هرروز بعدازظهر ها فرزندتان را به پارک ببرید تا با بازی و دویدن هیجانش را کم کند.

میتوانید برای او وسایل بازی پر تحرک مثل دوچرخه یا اسکوتر تهیه کنید تا جنب و جوش بیشتری داشته باشد، همچنین به تغذیه وی توجه کنید. مطالعات نشان داده است تغذیه نقش چشمگیری در فرایند بیش فعالی بچه ها دارد.

هیچ گاه از تنبیه بدنی برای مهار کردن شیطنت بچه ها استفاده نکنید

او را برای بازی کردن به بیرون از خانه ببرید

بچه باید بیرون از خانه رفته و با دیگر بچه ها بازی کند. درصورتی که شما 12ساعت در روز کار می کنید و نمی توانید یا نمی خواهید برای بازی کردن کودک خارج از خانه و دویدن و شر و شور هایش وقت بگذارید، حق ندارید نسبت به رفتارهای او و مسائل روانی آینده اش معترض باشید.

شیطنت کودک در مکانهای عمومی

ممکن است کودک شما در خانه رفتار خوبی داشته باشد، ولی خارج از خانه و در مکان هایی مانند فروشگاه ها، رستوران و پارک، آنقدر شیطنت کند که حس کنید او را نمی شناسید! به عنوان مثال کودک چهار ساله تان ناگهان در فروشگاه شلوغ جیغ می زند ؛معمولاً مشکل این جاست که اینگونه بچه ها به تجربه دیده اند که تنبیه رفتارهای نادرستشان در خارج از خانه با تنبیه همان رفتار در منزل متفاوت است، این که شما به هر دلیلی بچه را در جمع تنبیه نمی کنید و مدام جمله آشنای بعد توی خونه باهات کار دارم را می شنود، سبب می گردد که بداند میتواند چنین کند و فقط عاید او، وعده تهدید آمیز همیشگی است.

توصیه ما پیش گیری است؛ یعنی باید از دردسر و بروز بدرفتاری جلوگیری کنید تا ناگزیر نشوید کودک را در جمع تنبیه کنید یا بدرفتاری اش را بی پاسخ بگذارید. با یک برنامه ریزی ساده، مثل همراه بردن وسیله سرگرمی یا اسباب بازی برای بچه، میتوانید با درایت، پیش از این که به علت خستگی بدقلق گردد، مانع بدرفتاری اش شوید. حتی میتوانید با کودک در مورد برنامه بیرون از منزل صحبت بزنید. این که اول به کجا می روید و میخواهید چه کنید یا انتظارتان از وی چیست، واقعاً یاری نماینده است.