بن بست فنی تیم ملی و مشاوره غلط به رئیس، ضعف هایی که دیده نمی گردد - مرجع مقالات

این دوره از رقابتها با حضور 975 تکواندوکار از 150 کشور به مدت 5 روز در سالن آره نا شهر منچستر برگزار گردید. همانطور که از قبل قابل پیش بینی بود، رقابتهای سطح بالایی را شاهد بودیم که هیچ تکواندوکاری در حاشیه امنیت قرار نداشت.

شکست بزرگان تکواندو جهان در منچستر

در میان هشت تکواندوکاری که دو سال قبل مدال طلای جهان در موجو کره جنوبی را کسب نموده بودند، فقط شوای ژائو از چین در وزن 63- کیلوگرم و میلاد بیگی از آذربایجان در وزن 80- کیلوگرم پیروز به تکرار مدال طلای خود شدند. ضمن اینکه ولادیسلاو لارین روسی نقره دوره قبل خود را به طلا تبدیل کرد.

بسیاری از تکواندوکاران صاحب نام و عنوان دار جهان در این دوره با شکست برابر رقبای خود از دور مسابقات حذف شدند که سرآمد آنها دای هون لی کره ای بود. آرون کوک، از مولداوی، ایسوفو از نیجریه، بچمانن از آلمان و خارماتوف از روسیه هم تعدادی از عنوان داران دوره قبل بودند که توفیقی در این دوره نداشتند.

در چنین شریطی که از قبل قابل پیش بینی بود، تیم ملی با توجه به تمریناتی که در روزهای پایانی شاهد آن بودیم با هزاران امید راهی رقابتهای جهانی شد. رقابتهایی که می توانست پایانی باشد بر چهار سال ناکامی در رقابتهای معتبر، ولی همواره اوضاع آنچنان که می خواهیم پیش نمی رود و این موضوع این بار به دلایل مختلف گریبان تیم ملی ایران را گرفت تا با کسب دو مدال نقره و یک برنز عنوانی بهتر از دوازدهمی کسب نکند.

مشکل ویزا آنالیز گردد

اینکه تیم ملی با مشکل ویزا برخورد کرد و همین موضوع روی روحیه اغلب نفرات تیم تأثیر منفی گذاشت بدون شک یکی از دلایل کسب این نتیجه ضعیف بود، به خصوص برای امیرمحمد بخشی که دو دوست و هم باشگاهی او یعنی میرهاشم و عرفان در تهران ماندند. ولی نمی توان از این مورد به عنوان عامل اصلی ناکامی نام برد که فدراسیون یک هفته تمام انگلستان را مقصر قلمداد نموده است. صادر نشدن ویزا حتماً دلایل متعددی دارد که عوامل داخلی هم در آن نقش داشته اند که باید از ابعاد مختلف آنالیز گردد.

توجه مسئولان فدراسیون را به این نکته جلب می کنیم که تیم ملی برای اخذ ویزا پنجشنبه 25 فروردین ماه راهی ترکیه شد تا در سفارت انگلستان حضور پیدا کند. در حالی که با توجه به شرایط سیاسی موجود می شد از چند ماه قبل برای دریافت ویزا اقدام کرد و زمان کافی هم برای برطرف مسائل این چنینی بود، نه آنکه 20 روز قبل از آغاز مسابقات تازه وقت سفارت داشته باشند!

اما یک سوال و اینکه چرا انگلیسی ها برای مردانی، هادی پور، حسینی و ناظمی ویزا صادر نکردند؟ در این بین دو نفر در آخرین فرصت مجوز سفر به بریتانیا را کسب کردند و دو نفر هم که در تهران ماندند! چرا مشکل فقط برای نفراتی که شانس کسب مدال داشتند ایجاد شد؟ اگر مطلب فدراسیون مبنی بر کارشکنی و سیاست انگلیسی درست باشد، آیا می توان حدس زد که اطلاعات تیم ملی به میزبان داده شده است؟

بن بست فنی ملی پوشان

اما یکی از نکات اصلی و مهم تیم ملی بن بست فنی بود. بن بستی که در مواقع حساس و مهم با حضور یک مرد فنی و قابلیت های بالا در نقش یک مدیر فنی و یا مشاور در کنار عسکری می توانست باز شده و بهترین یاری را به او داشته باشد. وقتی ملی پوشان سابق راهی به اردوها پیدا نکردند باید انتظار چنین مسئله ای را داشته باشیم.

رئیس فدراسیون در ماه های اخیر میهمانان زیادی را به اردوی تیم ملی دعوت کرد. از وزیر و نماینده مجلس گرفته تا نظامیان صاحب سِمت، ولی آیا یک بار ملی پوشان عنوان دار سالهای اخیر و یا مربیان با تجربه را به اردو دعوت کرد تا در کنار این جوانان تمرین نموده و یا با دیدن تمرینات تیم ملی نقطه نظرات فنی به سرمربی تیم ملی بدهند؟ آنجا که می گویند و تکرار هم می نمایند که تیم ملی یک بزرگ تر می خواهد دقیقاً برای زمانی است که وقتی تکواندوکار مبارزه 6 بر یک عقب افتاده را با تساوی در عدد 8 به راند طلایی می کشاند، بتواند هم مربی و هم بازیکن را یاری فنی بدهد.

جای خالی ملی پوشان و مربیان با تجربه

در همین رقابتهای منچستر اغلب تیم های بزرگ جهان مدال آوران و اسطوره های سالهای قبل خود را به عناوین مختلف از جمله مربی، مدیر، مشاور و.. کنار خود داشتند، ولی اینکه چرا در تیم ملی ایران آقایان از حضور این دست قهرمانان کنار تیم ملی ترس دارند، سوال بزرگی است که در طول سالهای گذشته جوابی برای آن یافت نشده! اینکه چرا درخواست های مکرر عسکری برای حضور ساعی در رأس امور فنی تیم بی پاسخ ماند هم جای تعجب دارد.

کسی نمی داند شورای فنی در اوج حاشیه های فدراسیون، با چه هدفی تشکیل شد و پایان آنچه شد! فدراسیون تکواندو در چهار سال گذشته به جای آنکه مسائل را ریشه ای ارزیابی کند به حاشیه ها برای توجیه ضعف های خود پرداخت. از رسانه ها گرفته تا منتقدان و این آخری هم صادر نشدن ویزا همه و همه در نتایج تیم ملی تأثیر دارند، ولی ضعف های درونی فدراسیون هیچگاه تأثیری در نتایج تیم ملی نداشته است.

تکواندو احتیاج به پاکسازی دارد

در کنار تیم ملی افرادی هستند که علی رغم کوشش برای پیروزیت، با کارها و مشاوره های غلط به رئیس فدراسیون نه تنها ثمری ندارند، بلکه به تیم ملی هم لطمه می زنند. سالهاست منتقدان تکواندو از حضور کوتوله ها در فدراسیون انتقاد می نمایند که نمونه آخری آن را هادی ساعی معرفی کرد، افرادی که حتی لباس تکواندو را نیز به تن ننموده اند، ولی تصمیم گیرنده اند و گویا عزمی برای پاکسازی فدراسیون از این دست افراد نیست.

نقره مؤمن زاده سپر مسائل ریشه ای تکواندو بانوان

در بخش بانوان همین شرایط حاکم است، از میان شش تکواندوکار اعزامی به منچستر تنها مهلا مؤمن زاده پیروز به کسب مدال نقره شد و سایر نفرات تیم با ارائه مبارزات بسیار ضعیف باخته و حذف شدند. سالهای قبل کیمیا علیزاده و این بار مؤمن زاده با مدال های خود باعث دیده نشدن ضعف های آشکار مدیریتی و فنی این تیم می گردد. وقتی تکواندوکار فاصله امتیازی زیاد در یک دقیقه از دست می دهد، شک نکنید مربی که روی جایگاه نشسته توانایی راهنمایی او را ندارد؟ وقتی تکواندوکار با اختلاف فاحش بازنده میدان را ترک می نماید شک نکنید برای میدان جهانی آماده نشده است! اینها تنها بخشی از مسائلی است که تکواندو بانوان با آن روبرو است.

زنگ خطر در آستانه المپیک

با نتایجی که در منچستر رقم خورد، کار کسب سهمیه المپیک سخت و سخت تر از قبل شده است و به نظر می رسد فدراسیون تکواندو به جای حاشیه رفتن و نسبت دادن این نتایج به حاشیه ها، می بایست ضعف ها را ریشه یابی نموده و اصولی برای برطرف آن اقدام کند. اگر همین تفکر بر تکواندو ایران حاکم باشد و همچنان چشم ها بسته باشد و نخواهند مسائل ریشه ای را حل نمایند، شک نکنید کسب سهمیه و مدال المپیک نیز دست نیافتنی خواهد شد.